Een jaar lang hardlopen
Nog een week en dan kunnen we 2016 uitzwaaien. En helaas, ondanks mijn eerdere belofte, weet ik nu dat ik mijn doel niet zal halen. Ik ben tot 400 kilometer gekomen dit jaar. Dat lijkt misschien veel, maar het doel van 365 miles staat toch echt gelijk aan 587 kilometers. Dus ik kom 187 kilometer tekort voor de challenge van Mark Zuckerberg: #AYearOfRunning. En met nog 1 week te gaan en een lichaam vol medicijnen vanwege een wortelkanaalbehandeling, zou het heel stom zijn om het zelfs maar te proberen die uitdaging van 1 mijl per dag te volbrengen.
Hardlopen betekent voor mij de ultieme vrijheid.
Hardlopen is een gek fenomeen. Elke keer als ik aan het hardlopen ben, ervaar ik een gevoel van vrijheid. Pijn, vermoeidheid, boosheid, verdriet: als ik hardloop valt alle negativiteit weg. Ik geniet van mijn omgeving. Van de uitzichten. Je zou dus denken dat ik het heel vaak doe. Maar dat is het tegenstrijdige: ik weet dat ik gelukkig ben tijdens het hardlopen. Maar toch moet ik mezelf er elke keer weer toe zetten. Het gaat niet vanzelf. Ik moet echt mezelf een schop onder de kont geven. Iedere keer opnieuw! En elke keer weer roep ik hetzelfde als ik bezweet binnenstorm: “Ik moet dit echt vaker doen!”.
Vaak heb ik niet van tevoren bepaald hoeveel ik wil lopen. Of waar. Ik heb de mazzel dat ik in een geweldige omgeving woon. De polder is dichtbij, een natuurreservaat, ik kan door de stad rennen of door het bos. Mijn bui bepaalt de route. En het weer. Mijn lievelingsroute loopt langs de rivier. Een hele open route, met heel veel mooie uitzichten. Elke bocht in de rivier brengt weer wat nieuws. Ik wist niet dat ik zo ontzettend veel plezier kon hebben in het Hollandse landschap. Het weet me iedere keer weer te verrassen.
Als je 5 kilometer kan rennen, is 10 kilometer ook te doen!
Mijn hardloopmanie begon in mei 2016 met 5 kilometer. En een fitness challenge. Maar waar ik normaal afhaak als ik de 5 kilometer heb gehaald, stopte mijn hardloopmanie dit keer niet bij de 5 kilometer. Voor een groot deel is dat te danken aan de Facebook groep van Mark Zuckerberg. Als ik er al een keer doorheen zat, of geen zin had, hoefde ik alleen maar naar de motiverende boodschappen in die groep te kijken, om toch weer die schoenen aan te trekken en erop uit te trekken. Zelfs op vakantie. Ik heb hardgelopen door wijnvelden in Zuid-Frankrijk. ’s Ochtends vroeg door EuroDisney en in Italie, door de haven van Civitavecchia. Het is een prachtige manier om een plek nét even anders te ontdekken.
Ik besloot dat als ik 5 kilometer kon rennen, 10 kilometer ook te doen moest zijn. Dus schreef ik me in voor de 10 kilometer van Brooks. Wat een prachtige route. Dwars door het historische centrum van Amsterdam, door het Vondelpark en dan finishen onder het Rijksmuseum. Het was warm. Er werd gewaarschuwd voor oververhitting. Veel drinken was het advies! Eén slimmerik had een ladder boven zijn pergola bevestigd. De tuinslang met douchekop aan het uiteinde was een welkome afkoeling voor de hardlopers. Ik was niet de enige die dankbaar onder de koude douche doorliep. Maar het leukste waren de kinderen. Langs de route stonden ze met waterpistolen de renners nat te spuiten en sponzen uit te delen. Wat een festijn.
Het was mijn eerste georganiseerde run. De eerste loop die ik niet alleen liep. Maar het was voldoende. De sfeer gaf mij het vertrouwen dat als ik 10 kilometer kon rennen, ik ook 16 kilometer kon rennen. Dus volgde ik de 10k op met de Dam tot Damloop. Nou…. dat viel tegen. Op de acht kilometer stond familie te juichen. Enthousiast maakte ik een noodstop om ze te begroeten. Dat stelde mijn kuit niet op prijs. Ik heb de laatste 8 kilometer hinkestappend uitgelopen. MAAR IK HEB HEM UITGELOPEN!
Het waren opnieuw de mensen langs de kant die daaraan bijdroegen. De laatste twee kilometer waren echt hel. Maar de mensen langs de kant dragen je bijna naar de finish. De aanmoedigingen maken dat je niet stopt. En dat…. precies dat, is waarom ik me nu heb ingeschreven voor de inaugurele halve marathon van Amstelveen. Het gevoel als je over de finish gaat, als je het volbracht hebt, is onbetaalbaar. Je bent onoverwinnelijk als je het voor elkaar krijgt. Je hebt het toch maar geflikt. Dát gevoel, dat wil ik vasthouden.
Ik heb altijd nog 400 kilometer meer hardgelopen dan in 2015!
Ik heb mijn doel – 365 mile hardlopen – dan misschien niet gehaald, maar als ik terugkijk heb ik altijd nog 400 kilometer meer hardgelopen dan het jaar daarvoor. En als het goed gaat, komen daar in 2017 nog heel veel meer kilometers bij. Ik ga er alles aan doen om die 400 kilometers te overtreffen. Om ervoor te zorgen dat ik voldoende gemotiveerd blijf, heb ik me niet alleen ingeschreven voor de halve marathon van Amstelveen. Ik heb me ingeschreven voor de New York Marathon. Dat is een jaar lang voorbereiden. Een jaar lang rennen met maar een doel: de finishlijn halen in New York City. Ik krijg al de bibbers als ik denk aan die 42 kilometers. Waar ben ik aan begonnen! Maar aan één ding twijfel ik niet: die finishlijn ga ik halen. Al moet ik er overheen kruipen!
Daarom wil ik @Mark Zuckerberg hartelijk bedanken. Omdat hij een motiverende en enthousiaste groep mensen bij elkaar heeft weten te brengen. En omdat hij mij, en nog 130.000 anderen een prachtig #yearofrunning heeft bezorgd! Ik wens iedereen een gezond en gelukkig 2017. Keep on Running!