Sport

Hardlooprevolutie: Train niet meer dan 14k voor een marathon

Een uitdagend berichtje onder een van mijn hardloopartikelen bracht mij een nieuw avontuur: “Neem eens een kijkje op Sportrusten.nl. Je wilt toch ook nog kunnen shoppen na de NYC marathon?”, zei Kitty Kilian**”. Ik had toch even verplichte looprust (lees hier meer daarover), en als je dan niet kan sporten, dan doe je the best next thing: je gaat lezen over sporten. En zo kwam ik uit bij De Hardlooprevolutie. Een boek over hoe je een marathon loopt terwijl je in je trainingsschema niet verder traint dan 14 kilometer. Dat kán toch helemaal niet?

De site van Sportrusten vertelt vol trots: Wil jij een halve of hele marathon lopen? Maar zie je op tegen die lange duurlopen van 30K? Heb je geen tijd om zoveel kilometers te maken? Of raak je snel geblesseerd? Dan bieden wij een schema waarbij je voor de marathon maximaal 14K traint. Als extraatje slaap je beter en ontspan je makkelijker.

Lees ook: Blessure vrij hardlopen. Het kan écht!

Natuurlijk prikkelde deze stelling mijn nieuwsgierigheid. Hij gaat namelijk regelrecht in tegen alles wat ik het afgelopen jaar had geleerd. En riep dus direct een heleboel vragen op. Hoe kun je 42 kilometer rennen terwijl je lichaam er aan gewend is niet verder te gaan dan 14 kilometer. Is het niet gemakzuchtig om een marathon te willen rennen zonder de trainingsuren erin te stoppen? In De hardlooprevolutie wordt het allemaal uitgelegd.

Het laatste dat je tijdens je race wilt uitvinden is hoe je buik reageert na een  kilometer of 20. Of 30.

Ik geniet juist zo van die long runs, dat zijn de meest ontspannende uurtjes van de week voor mij. En die moet ik er dan nu aan gooien? Hoe kun je je spieren en lichaam laten wennen aan die afstand als je die afstand nooit rent.  Op welke wijze kun je oefenen met  voeding als je nooit die afstand rent. En hoe weet je precies hoe je buik gaat reageren na 20 kilometer? Geloof me, dat is toch echt wel het laatste dat je wilt uitvinden tijdens een race!

In mijn vorige artikel had ik al laten weten dat ik het trainingsplan van Jeff Galloway volgde. En dat schema bracht mij, beginnend hardloper van 50 jaar, moeiteloos naar de halve marathon. Totdat ik ziek werd. Maar nu ik lees in De hardlooprevolutie ga ik twijfelen.

Zou het kunnen dat ik ziek werd, omdat ik teveel van mijn lichaam had gevraagd?

Het boek, geschreven door Stans van der Poel en Koen de Jong heeft blijkbaar in hardloopland al heel wat stof doen opwaaien. Dat is uiteraard compleet aan mij voorbijgaan. Ik was te druk bezig om kilometers te maken. Maar wat als ze nou gelijk hebben. Ik ben niet de eerste hardloper die zo zijn twijfels heeft over het beginsel: sneller hardlopen door op je ademhaling en hartslag te letten. En minder te trainen. Dus je lichaam minder te belasten. Je hartslag bepaalt of je voldoende bent uitgerust om verder te trainen. En met een goede ademhaling breng je je hartslag naar beneden. Een mooi principe. Dus heb ik gisteren mijn eerste hardloophorloge gekocht. Niet om mijn routes uit te zetten, maar om mijn hartslag te meten.  Stap 2: mijn omslagpunt bepalen.

Meer verbranden en minder trainen door te trainen op hartslag en te letten op je adem. Kan dat?

Ik houd wel van een uitdaging. Anders was ik nooit hier beland, in voorbereiding op een eerste marathon op mijn vijftigste. En omdat het schema van de Hardlooprevolutie precies 100 dagen duurt, zou ik klaargestoomd moeten zijn voor de NYC marathon in november 2017. Als ik nu begin. Of het eindigt in een drama en ik red het niet voorbij de 20 kilometer. Is dat een risico dat ik wil nemen? Met mijn eerste marathon ooit? Dit is een lastige. Zoals ik laatst al zei: Wish me luck!

** Als je Kitty Kilian nog niet kent en meer wilt weten over bloggen, neem dan eens een kijkje op haar site: www.deblogacademie.nl. Zij is de ultieme blogging mentrix. Vandaar dat ik haar advies om Sportrusten op te zoeken, direct opvolgde. Als Kilian het zegt, dan doe je het gewoon. Zij is op dit moment met een sabbatical, dus mooi tijd om bij te lezen in de vakantie, voor ze weer los gaat.

Lees ook: De NYC Marathon in een notedop. I really, really did it!