Het jaar dat ik 50 werd, besloot ik de NYC marathon te gaan rennen. Fifty ways to menopause. Zoiets dus, maar dan rennend. En al snel sloeg de hardloop koorts toe. Na New York volgde Liverpool en Berlijn. En het voornemen om alle 6 Major Marathons te rennen. Reach for the Stars is het motto van Abbott Marathon Majors. Als ik het niet nu doe, wanneer dan wel? Mijn eerste marathon jaar rende ik vier marathons. En inmiddels heb ik er 11 gerend. Wat een heerlijke avonturen.
De overgang verstoort een hoop
Ergens, tijdens mijn hardloop avonturen, begon een zoektocht naar de reden waarom ik me niet lekker voelde. Waren de eierstokken met pensioen aan het gaan? Had ik zo’n last gehad van de Mirena spiraal dat die hormoonafwijking werd verergerd? Vitamine tekort? Hormonale depressie? De zoektocht was niet overduidelijk. Ik voelde me de laatste paar jaar snel moe, ik sliep slecht, ik had geestelijke onrust, stemmingswisselingen en het lichaam zat ook altijd op het randje van ontstekingen. Veel ziek, maar niet ziek genoeg om drama te veroorzaken. Kijkend naar de overgangsklachten verbaasde het me niet echt dat ik blijkbaar in de menopauze zat. Op naar de gynaecoloog.
Rouw, Burn out, Covid, Reuma, Multiple Myeloma, Longkanker
Het verlies van mijn echtgenoot, na 36 jaar huwelijk, bracht een versnelling in mijn enorme vermoeidheid en mijn geestelijke gesteldheid ging snel achteruit. Onderzoeken resulteerden in Smoldering Multiple Myeloma, een slapende beenmergkanker. Er gebeurde best heel veel in de afgelopen twee jaar en rouw, toegevoegd aan alle onderzoeken maakten het niet makkelijker. Maar toen kwam het antwoord: Longkanker, in stadium 4b. Dit was de veroorzaker van alle ellende in de 3 jaar voorafgaand aan de diagnose. Inmiddels heeft de tumor in de linkerlong, zich uitgebreid naar de hersenen en de lymfeklieren.
Ik voel me 56 en niet meer 76
Hoe bizar is het dat nu, nu de oorzaak van de grote verstoring in mijn lijf duidelijk is, de grootste vermoeidheid eruit is. Er is maar één weg vooruit: positiviteit en focus op genezing. Want de medische mogelijkheid om immunotherapie tegen longkanker te krijgen, waarbij de goede cellen het grote gevecht aan zullen gaan met de kankercellen, niet alleen in de longen maar ook in de hersenen, is zo geweldig nieuws! Ik zie alleen maar positieve vooruitgang.
Mijn focus ligt op gezond eten, bewegen, meditatie, ontspanning en alle energie geven aan de goede cellen, zodat zij het gevecht aan kunnen! Na 2,5 jaar voel ik me eindelijk weer normaal. Niet omdat de kanker me ziek doet voelen, maar omdat de oorzaak van de ellende gevonden is. De immunotherapie tegen longkanker biedt zoveel mogelijkheden! Na twee jaar immunotherapie in strijd tegen lonkanker zullen we weten of de goede cellen aan de winnende hand gaan zijn. Mocht dat niet 100% okay zijn, dan zijn er ook nog andere mogelijkheden, maar voor nu ga ik ervan uit dat de immunotherapie de longkanker laat verdwijnen.
Twijfel je over je gezondheid? Bezoek je dokter!
A word to the wise: Ik ben geen dokter, maar een ervaringsdeskundige. Ervaring in alle overgangs- en hardloopervaringen op dit blog zijn persoonlijk, evenals de kanker die gevonden is bij mij. Ik kan het niet genoeg benadrukken: wat voor mij geldt, hoeft niet perse voor jou te gelden. Twijfel je over je gezondheid? Bezoek dan vooral je huisarts of nog beter: een specialist.
Wil je contact? Je kunt altijd een berichtje achterlaten via karin@meisjesvanvijftig.nl of via Instagram of Facebook. Misschien tot snel!
Karin