Sport

Klaar voor de marathon. Of niet?

Het is eindelijk zover: tijd om de koffer te pakken! Over precies een week lig ik in mijn hotelbed en probeer ik nog een paar zenuwachtige uurtjes slaap te pakken voor de bus van Marathon International voor de deur staat. Om 05h30. Ja, dat zie je goed: om half zes ’s ochtends staat de bus klaar om ons naar de start op Staten Island te brengen. Ik start om 11h00, voldoende tijd om de twijfel te laten toeslaan en me af te vragen wat mij in hemelsnaam bezielde toen ik inschreef.

Wat bezielde me in vredesnaam te denken dat ik een marathon kan rennen?

Had ik verder moeten rennen? Sneller? Vaker? Had ik meer krachttraining moeten doen? Meer stretchen? Had ik gisteravond niet beter wat anders kunnen eten? Moet ik nog een koffie nemen of loop ik dan de kans op uitdroging? Of diarree? Krijg ik buikpijn als ik nog een bagel neem?

Had ik verder moeten rennen? Sneller? Vaker? Had ik meer krachttraining moeten doen? Meer stretchen?

Er zijn zoveel kleine dingen die van invloed kunnen zijn over hoe de marathon verloopt. En omdat het mijn eerste is, kan ik ook niet terugvallen op eerdere ervaringen. Alles wat ik nu nog doe, in deze laatste week, zal echt niet meer meehelpen. Vanaf nu is het positief  blijven. Vertrouwen hebben in mijn training en mijn lichaam. Gelukkig heb ik kennis gemaakt met heel veel mensen die in hetzelfde bootje zitten. Eerste marathon, zenuwachtig, opgewonden. Anderen hebben al heel veel marathons gelopen en zijn nét zo zenuwachtig als ik. Want dat doet een marathon met je. Het is een afstand die met je hoofd rotzooit.

De marathon is een afstand die met je hoofd rotzooit.

Die je pijn kan bezorgen op plekken waar je tijdens je training nooit last van had. Je maag kan van slag zijn door het vliegen en verkeerd eten de laatste paar dagen voor de race. De wind kun je de hele weg tegen hebben. Het kan regenen. En dus spreken we elkaar moed in. Laten we elkaar weten dat we dit kunnen. You got this! Wildvreemde mensen die een passie delen en elkaar steunen. Positieve kracht. En dat is de aantrekkingskracht van de NYC Marathon. De afstand is de uitdaging die ik mezelf heb opgelegd toen ik 50 werd. Maar het zijn de mensen die mij de energie geven om door te zetten. Het vertrouwen dat dit gaat lukken. Dit is waar ik het hele jaar voor getraind heb. Let’s do this!