Midnight Sun veroorzaakt heimwee naar 2008. En Twilight.
Het jaar was 2008, mijn dochter was 16 en we wachtten beiden in spanning op de uitgave van het laatste boek in de Twilight Saga: Breaking Dawn. Drie jaar lang waren we in de ban geweest van de boeken van Stephenie Meyer. We leefden mee met de avonturen van Bella Swan en de Cullen Familie en de mythes van de Quileutes. Met het verschijnen van Breaking Dawn kwam er voor ons een eind aan een tijdperk. Een beetje zoals gebeurde toen het laatste Harry Potter boek verscheen in 2007. En net als met Harry Potter and the Deathly Hallows bestelden we van Breaking Dawn twee exemplaren, zodat we niet op elkaar hoefden te wachten met lezen.
Het zwarte gat, zodra dat laatste woord, op de laatste pagina, in het laatste boek is gelezen, zal elke fanatieke lezer bekend voorkomen. De post – boek – blues. Ze kunnen hard toeslaan. En toen, voor mijn gevoel uit het niks, verscheen daar Midnight Sun. Stephenie Meyer publiceerde online de 1e hoofdstukken, om ons, Twilight fans, lekker te maken.
Post boek blues zijn real en ze kunnen hard toeslaan!
Het was de keizer onder de teasers: het zou 12 jaar duren voordat het hele boek verschijnt. Midden in de Corona-crisis. Maar na zoveel jaar was de liefde ietwat bekoeld. Ik was niet echt enthousiast en de spanning die ik normaal voel als ik niet kan wachten op een volgend deel in een serie bleef uit. Niet zo heel gek natuurlijk: we waren 12 jaar en nog veel meer mooie boeken (en films) verder. Ik was de romantische tienerliefde ontgroeid. Dacht ik. Dus het was meer nostalgie dat ik het boek tóch kocht.
De liefde was ietwat bekoeld. Dacht ik.
Ik had beter moeten weten. Midnight Sun is meer dan gewoon een boek. Het is een reis terug in de tijd. Opnieuw werd ik meegezogen in de driehoeksverhouding tussen een vampier, een weerwolf en een teenager. Ditmaal verteld vanuit het oogpunt van Edward Cullen. Bella Swan vond ik altijd een beetje zwaar op de hand voor een tiener, met een alles verterende liefde voor de een en een obsessie voor de ander. Maar bekeken door de ogen van Edward kreeg ze meer inhoud. De verandering van verteller maakte haar ook in mijn ogen aantrekkelijker. En ineens realiseerde ik me, dat mijn herinneringen aan de boeken vervuild waren door de portretten in de films.
Het onvermijdelijke gebeurde. Ik kreeg heimwee. Heimwee naar mijn heerlijke weg zwijmelen uit 2008, het delen van het enthousiasme voor de boeken met mijn dochter. Heimwee naar LaPush, naar het regenwoud van het Olympic National Park, naar de middelbare school in Forks. Midnight Sun veroorzaakte anno 2020, een nostalgische lees marathon, direct gevolgd door een Netflix binge. De hele Twilight Saga, New Moon, Eclipse en Breaking dawn moest eraan geloven, in boekvorm en in film. Ik wilde nog geen afscheid nemen van al die magische plekken en herinneringen.
Het onvermijdelijke gebeurde. Ik kreeg heimwee naar 2008.
Wat was het heerlijk om me weer terug te wanen in 2008. De wereld was een vriendelijker plek. Kristen Stewart en Robert Pattinson waren nog geen bekende namen. Het lege nest syndroom lag nog ver in de toekomst, de menopauze was iets dat alleen andere vrouwen overkwam en Corona was een biertje.
2008: Mijn kinderen woonden nog thuis, menopauze was iets dat alleen andere vrouwen overkwam en Corona was een lekker biertje.
Tijdens het lezen van Midnight Sun, drong het pas echt door hoeveel plezier de boeken van Stephenie Meyer me gebracht hadden. Alle herinneringen kwamen weer boven. De eerste reis naar Amerika samen met mijn dochter, een verblijf op LaPush, het roosteren van hotdogs en marshmellows, boven een kampvuur van drijfhout op First Beach, een bezoek aan Forks. De cruise naar Alaska vanuit Seattle met diverse acteurs uit de films. De Twilight conventies in Birmingham. En het allerbelangrijkste: de vriendschappen die ontstonden tijdens al die avonturen.
Het is zo makkelijk om te vergeten na 10 jaar, tenslotte hebben er huwelijken plaatsgevonden, kinderen zijn geboren, familie en vrienden zijn weggevallen, reizen gemaakt en nieuwe passies gedeeld, maar met het verschijnen van Midnight Sun kwam de realisatie: dankzij Twilight heb ik er veel vrienden en vriendinnen bijgekregen. Het is een groep vrienden en vriendinnen die elkaar met regelmaat nog spreekt en ziet, hoever we ook van elkaar wonen.
Twilight bracht me zoveel meer dan wat leuke leesuurtjes.
Het is de gedeelde passie voor de boeken en vervolgens voor de films uit de Twilight Saga die ons bij elkaar bracht. Door het bijwonen van premières, conventies en bijeenkomsten. Zonder Twilight had ik waarschijnlijk geen marathons gerend met wat nu een zeer goede vriendin is. Of een rondreis gemaakt door de zuidelijke staten van Amerika met wat een heel goede vriend is. Of naar voorstellingen van de musical Hamilton gegaan in West-End met vriendinnen. En ik had zonder Twilight zeker niet met mijn dochter een geweldige reis naar Washington State en Alaska gemaakt. En dat maakt voor mij Midnight Sun zoveel meer dan gewoon een romantisch verhaal. Mijn dank aan Stephenie Meyer is groot.
Voor wie alleen bekend is met de films van Twilight: Lees de boeken! Begin bij Midnight Sun en ga dan verder met de Twilight saga in de originele publicatie volgorde. De films doen de boeken van Stephenie Meyer geen recht. De karakters krijgen zoveel meer diepgang in de boeken. Lees! Je krijgt er geen spijt van.
