Het is vandaag Wereld Kanker dag. Wereldwijd wordt er aandacht besteed aan de impact die kanker heeft op mensen. Ik kreeg als een van de 128.000 mensen in 2023 de diagnose kanker: longkanker, met uitzaaiingen in mijn hoofd. In 2023 zijn er meer dan 900.000 mensen in Nederland die kanker hebben. Lichamelijk en geestelijk is de impact van die diagnose groot. Het heeft gevolgen voor ons, als kankerpatiënt, maar die ziekte heeft ook invloed op ons dagelijks leven en niet te vergeten, onze directe omgeving. En voor de meesten geldt wat ik ook voel: Ik mis mijn oude ik!
Ik mis die onbezorgdheid en ik mis mijn onafhankelijkheid
Ik mis de onbezorgdheid, ik mis het hardlopen, ik mis mijn onafhankelijkheid, ik mis mijn focus. Ik verlang echt terug naar die hardloopschema’s, en het maken van een road trip op weg naar een marathon. Het boeken van een zeiltocht, zonder bezorgdheid of die ziekte (of de behandeling) in de weg gaat zitten. Maar ook mis ik de meditatie ochtenden in het Clubhuis van Sportrusten, juist omdat mijn lichaam zoveel rust nodig heeft dat vroeg opstaan geen optie is. En juist die ochtenden voegden ook een sociaal element toe dat ik nu enorm mis: het bijkletsen bij een bak koffie en het luisteren naar andere verhalen. En het vooral even niet over die ziekte te hebben!
Ja, ik lig heus soms huilend in bed, onder een fort van dekens.
Maar, de weg naar mijn nieuwe ik heeft ook best veel te bieden. Ik realiseer me ten volle dat de diagnose 5 jaar geleden een houdbaarheidsdatum zou hebben meegekregen. Ik ben zo dankbaar voor alle onderzoeken die het mogelijk maken dat ik immunotherapie krijg. Immunotherapie was echt een aantal jaren geleden niet beschikbaar.. Ik heb 3 case managers in het VUMC die hun gewicht in goud waard zijn. Bij elke klacht, bij elke onzekerheid, bij elk onderzoek, zijn zij het aangewezen aanspreekpunt. Hoeveel zij al niet hebben weggenomen van mijn zorgen! Wil dit zeggen dat ik nooit huilend onder een fort van dekens in mijn bed lig? Tuurlijk wel. Hoe positief en dankbaar ik ook ben, ik kruip soms moedeloos mijn bed in, omdat ik even niet meer begrijp hoe ik mijn leven nieuwe invulling moet geven.
Die zoektocht naar mijn nieuwe IK is best spannend
Maar vergis je niet, er is zoveel om dankbaar voor te zijn en daarmee vertrouwen te krijgen in een positieve uitkomst. Voor de knuffel van mijn kleindochter, de zorg van mijn casemanagers in het ziekenhuis, maar ook de glimlach van een onbekende op straat, de zon die achter een wolk vandaan komt of een kreet die met krijt op de straat gekalkt is. Ja, ik mis mijn oude ik maar ik ben best dankbaar voor de zoektocht naar een nieuwe ik.
