Al meer dan een jaar zijn we aan het onderzoeken wat er nu eigenlijk mis is met dat lijf van mij. De rugpijnen, de stijve gewrichten, de ontstekingswaarden die steeds te hoog zijn, die belachelijke vermoeidheid. Het is zo verleidelijk om alles op de overgang te gooien. Mijn huisarts was heel stellig en stuurde me naar de specialist:
“Niet alles ligt altijd aan de overgang.”
Eindelijk gaat om tien over drie de telefoon. “Ik heb goed nieuws en slecht nieuws, ” opent mijn reumatoloog het consult. De reumatoloog had geen halve maatregelen genomen tijdens mijn vorige bezoek. Zo’n beetje alle mogelijke bloedonderzoeken waren gedaan. En natuurlijk röntgenfoto’s van de handen, voeten, rug en knie. Het is eindelijk tijd voor de uitslag, “Je hebt geen reuma.” Ik hoor het uitroepteken in zijn stem en kijk mijn kinderen opgelucht aan.
Continue reading “Het goede nieuws? Ik heb geen reuma.” →