Ach meisjes, wat een verschrikkelijk verdrietige dag. Ik ben al de hele dag tegen de tranen aan het vechten. En kan het eigenlijk nog steeds niet geloven. Het was veel te vroeg in de ochtend, toen ik ruw  wakker werd geschud: “David Bowie is dood!”. Waar ik me normaal met een afwijzende kreun opnieuw begraaf onder de dekens, kwam dit nieuws zo keihard binnen dat ik binnen een seconde naast mijn bed stond. David Bowie overleden? Dat kán niet! Dat mág niet. Continue reading “Over helden en het einde van een tijdperk” →