Ach hemel, wat een verschrikkelijk verdrietige dag. Ik ben al de hele dag tegen de tranen aan het vechten. En kan het eigenlijk nog steeds niet geloven. Het was veel te vroeg in de ochtend, toen ik ruw  wakker werd geschud: “David Bowie is dood!”. Waar ik me normaal met een afwijzende kreun opnieuw begraaf onder de dekens, kwam dit nieuws zo keihard binnen dat ik binnen een seconde naast mijn bed stond. David Bowie overleden? Dat kán niet! Dat mág niet.

Hij heeft vorige week nog een album uitgebracht! Black star was een creepy clip, ik geef toe: ik werd er een beetje bang van. Maar die muziek bracht tranen in mijn ogen: mijn held was terug! Beter dan hij in lange tijd was. En dan nu het bericht dat hij was overleden. Hoe konden wij, fans, weten dat dit zijn manier was om afscheid te nemen? Het openen van mijn Twitter feed en mijn Facebookpagina bevestigden dat het bericht geen hoax was. De laatste statusupdate van zijn officiele facebook pagina laat weten dat David Bowie overleed na een heldhaftige strijd tegen leverkanker: The Thin White Duke is overleden. Een zwarte dag! De datum is 10 januari 2016, twee dagen na zijn 69e verjaardag. 

De koning van de Glam Rock is dood

David Bowie was niet zomaar een zanger. Hij was een schrijver, een componist, acteur. Voor iemand die haar pianoleraar tot wanhoop dreef, is het muzikale talent van David Bowie iets om met veel bewondering naar te kijken, geloof me. Maar, dit genie staat ook voor een tijdperk. Mijn eerste zelfgekochte 45-toeren single. Heel veel kranten die zijn bezorgd om albums te kunnen kopen. David Bowie is ook mijn allereerste echte popconcert. Hij voedde mijn liefde voor het fantasy genre met zijn clips en films. Niet onbelangrijk: dankzij Bowie maakte ik kennis met Bertold Brecht, Brian Eno en Iggy Pop. Met Ryuichi Sakamoto en Freddy Mercury. Met Jareth the Goblin King. Hij verrijkte mijn wereld op zoveel manieren.

De eerste klanken van Ashes to Ashes transporteren mij zonder pardon terug naar die puberkamer. Waar ik met mijn oor dicht naast de boxen van mijn tweedehands platenspeler lag, het volume zo laag mogelijk, om te voorkomen dat mijn ouders binnen kwamen rennen om te zeggen dat die herrie van die heroinegebruiker een slechte invloed was. Ze zaten er naast natuurlijk, zoals mijn ouders er in mijn puberogen ALTIJD naast zaten: Hij gebruikte cocaine, geen heroine.

Inspiratiebron

Die geruchten daargelaten: tegen de tijd dat ik kennismaakte met zijn muziek, was David Bowie al lang afgekickt. Hij fietste fit rond in Berlijn en was druk in de weer met Tony Visconti en Iggy Pop om zijn beste albums ooit te produceren: Low en Heroes. Maar als ik alle berichten online zie, besef ik wat die man betekend heeft voor zo ontzettend veel mensen. Van jong tot oud. Het is ongelooflijk, maar niet alleen vijftigers en zestigers zijn fan. Hij was de muzikale inspiratie voor velen. Lady Gaga retweette een tweet waarin een fan beweert dat Lady Gaga niet zou bestaan zonder Bowie. Twintigers lopen rond met Ziggy Stardust make up. Twitter en Facebook werden overspoeld door verdrietige berichten en video’s met songs en clips.